انتخابات با تمام رقابتش به صحنه ي رفاقت  و دوستي پا مي گذارد تا وحدت و وفاق در ميان مردم حفظ گردد وآرامش و نشاط به جامعه برگردد والبته كه يكي از كانديدا ها مجوز حضور به مجلس را پيدا مي كند اما اوقاتي هست كه نرفتن به مجلس بسي بهتر از رفتن با هزار و يك اما و اگر است ومردم خود سرنوشت خويش را انتخاب مي كنند وخود آنان هستند كه مي توانند اين سرنوشت را به بهترين شكل رقم بزنندو اگر به طور يقين در اين انتخاب خود حضور صادقانه داشته باشند بسيار محترم و اراي آنان براي همگان مقبول خواهد بود ولي واي بحال امتي كه ديگران سرنوشتشان را رقم بزنند آنان اشتباه بزرگي را مرتكب شده اند، هميشه در چنين صحنه هايي است كه ماهيت انسانها به خوبي نمايان مي گردد وچه زيبا تاريخ گذشته تكرار مي گردد اگر گذر زمان نباشد و صحنه امتحان وجود نداشته باشد مرز بين وفاق و نفاق معلوم نمي گردد چه آنان كه مي دانند اگر باشند وبمانند چيزي را از دست نداده اند و بر ايمان و پيمانشان استوار بوده اند و چه آنان كه ترس از دست دادن انچه را كه نداشته اند را بر ماندن ترجيح داده و خيلي زود صحنه را رها نمودند و پيمان شكستند والبته زيانكارند زيرا اگر كسي وفا را رها كند خريدار جفا خواهد شد دنيا به كسي وفا ندارد وهمه را رها كند وتنها نام نيك ماند كه براي صالحان غنيمت بزرگي است